Malakanyang

Kahapon, mapalad ako na makatuntong sa loob ng Malakanyang. Matagal ko nang pinangarap na makapasok rito mula nang ako ay maging aktibista dahil ito ang simbolo ng kapangyarihan sa aking mahal na bayang Pilipinas.

Sa loob ng 25 taon, ang aking / aming pagnanasang makapasok rito ay umaabot lamang hanggang sa paanan ng Mendiola bridge. Minsan basang-basa mula sa water cannon, mahapdi ang mata at lalamunan mula sa teargas, tinutugis ng mga anti riot police, pagod, bigo.

Ang pinaka di ko malilimutang karanasan ay ang pagiging bahagi ng pagkilos noong January 22, 1987– ang Mendiola Massacre. Kayag ko ang halos 40 estudyante mula sa hayskul sa Bulakan. 17 anyos ako noon. Maraming namatay. Ako, walang naramdamang takot. Makibaka! Wag Matakot!

Kasama ang mga kaibigan mula sa Sweden na nakipagpulong kay PNoy, nais kong lubos na madama kung ano ang pakiramdam sa loob ng palasyo. Inamoy, dinama, pinakiamdaman.  Nais kong magkaroon ng direktang karanasan upang higit na mabuhay ang aking pangarap na isang araw, mas mga kasama na namin ang mag oopisina doon –kung saan ang mga mamamayan na ang tunay na may hawak ng kapangyarihan.

KAPANGYARIHAN. ito ang pumapasok sa isip ko habang naghihintay sa Pangulo at habang kaharap na siya. Malakanyang. Luklukan ng kapangyarihan.

Sa loob ng mahigit ng kalahati ng buhay ko ngayon na naging involved sa kilusan para sa pagbabago, ngayon mas higit kong nadama na kailangang palakasin ang kapangyarihan ng mga mamamayan upang makamit ang ganap na kapangyarihan. (sabi nga sa diksyunaryo, ang kapangyarihan ay ang kakayanan/abilidad na gawin o makamit ang isang bagay– at para sa akin at sa aking mga kasama, ang bagay na ito ay ang ganap na demokrasya sa ating bansa.)

At alam ko, at napagtanto ko na marami pa ako/kaming kailangang gawin upang magkaroon ng tunay na kapangyarihan. Naniniwala pa rin ako na ang kapangyarihang ito ay makakamit lamang kung ang mga mamamayan ay may tunay nang kapangyarihan. may malakas na pwersa. may sapat na kakayahan. may sapat na talino at lakas ng loob na harapin at makipaglaban.

Nagiging “senti” na naman yata ako.  Delikado.